Poród lotosowy – łagodne przyjście na świat

http://dziecisawazne.pl/porod-lotosowy-placenta/
Korzenie lotosu wyrastają z błota,
rośnie on w mętnych gnijących wodach,
nieodparcie przyciąga go to światło,
o którym nic nie wie,
lecz, którego istnienie przeczuwa,
i które go ciągnie,
i pociąga,
i unosi,
i pozwala mu piąć się w górę,
i które lotos nagle spotyka,
osiągnąwszy powierzchnię wody, przekroczywszy ją.
A gdy zwycięży, otwiera się,
i rozwija,
i sam oślepiony,
olśniewa wszystkich
swoim niewyobrażalnym blaskiem.
Frederick Leboyer, „Shantala”

Poród lotosowy

Poród lotosowy to praktyka, w której po narodzinach dziecka i łożyska, nie przecina się i nie zaciska pępowiny. Wszystkie procesy związane z odłączeniem dziecka od łożyska przebiegają samoistnie i naturalnie. Pępowina usycha i odpada od brzuszka dziecka w ciągu od 2,5 do 10 dni. Poród lotosowy najczęściej praktykowany jest w przypadku porodów domowych, ale może być przeprowadzony przy porodach szpitalnych, nawet po cesarskim cięciu. Podstawą dla tej metody jest podejście holistyczne* do okresu ciąży i porodu oraz zminimalizowanie ingerencji w naturalny proces narodzin.

Potrzebujemy energii miłości.(…) Musimy ponownie odkryć, czym mogą być narodziny, gdy nie zostaną zakłócone wpływami kulturowymi. Potrzebujemy punktu odniesienia, od którego nie powinniśmy się zbyt oddalać. „Narodziny lotosu” są właśnie takim punktem.
Michael Odent, położnik

Historia Porodu lotosowego

Współczesna praktyka porodu lotosowego liczy prawie 40 lat. Pierwsze lotosowe dziecko – Trimurti – narodziło się w USA w 1974 roku. Rodzącą była Claire Lotus Day – pielęgniarka, nauczycielka i jasnowidzka, nazywana również „matką porodu lotosowego” (jest twórczynią i autorką nazwy). Claire miała zdolność widzenia energetycznej struktury ciała człowieka – aury. Zaobserwowała w niej kształt przeciętej pępowiny u wielu pacjentów w tak zwanym złym stanie. Doszła do wniosku, że prawdopodobnie pępowina wcale nie musiała zostać przecięta. Przeprowadziła wywiad z lekarzami z oddziałów położniczych i dowiedziała się, że pępowinę przecina się z przyczyn zwyczajowych i higienicznych. Jeden z lekarzy odesłał Claire do książki Jane Godall, z której treści wynikało, że szympansy pozostawiają pępowinę nienaruszoną do czasu naturalnego odłączenia. Claire ostatecznie zdecydowała się podjąć próbę, zaszła w ciążę, urodziła dziecko i pozostawiła proces odłączania pępowiny naturalnemu biegowi. U narodzonego lotosowo synka zaobserwowała, że aura dziecka stawała się pełna dzięki nasyceniu siłą życiową placenty. Potem opracowała materiały na temat praktyki porodu lotosowego, żeby dzielić się swoją wiedzą i doświadczeniem z innymi rodzicami. W połowie lat 80-tych opracowanie to trafiło w ręce Australijki Shivam Rachany, późniejszej autorki książki „Poród lotosowy. Narodziny w nowym świetle”, wydanej również w języku polskim.

Rachana jest założycielką Międzynarodowego Instytutu Duchowego Położnictwa w Melbourne. Zajmowała się badaniami na temat naturalnych narodzin. Celem i efektem poszukiwań było zwrócenie kierownictwa nad swoim porodem kobiecie rodzącej. Kwestia najlepszego momentu na przecięcie pępowiny pozostawała długo nie rozwiązana. Rachana i jej przyjaciele zaobserwowali, że dzieci często reagują na „odpępnienie” niezadowoleniem, a nawet płaczem. W 1986 roku narodziło się pierwsze australijskie lotosowe dziecko. Proces poszukiwań w pełni naturalnych narodzin został zakończony. Ruch świadomych narodzin to zjawisko obecne na całym świecie, nie jest on żadną formalną inicjatywą, a raczej obszarem poszukiwań wielu niezależnych osób, którym bliska jest idea „narodzin bez przemocy”, powrotu do natury i dla których prawo człowieka do szacunku i stanowienia o sobie jest najwyższą wartością.

Kobiety słuchały swoich ciał i swoich dzieci w łonie, i wiedziały, jak ich dzieci chcą się urodzić.‘Narodziny Lotosu’ są częścią tego przebudzenia; są wezwaniem do zwracania uwagi na naturalny proces fizjologiczny. Ta praktyka przez swoje świadectwo odnawia wiarę w naturalny porządek rzeczy.
Shivam Rachana

Jedność dziecka i placenty

Z holistycznego punktu widzenia koncepcja porodu lotosowego jest nader logiczna.
Shivam Rachana

Nowy organizm powstaje w momencie zapłodnienia i wtedy też tworzy się podstawowa struktura energetyczna człowieka (struktura ta opisana jest np. w tradycyjnej medycynie chińskiej jako Ba-Mai). Przez pierwsze dni od poczęcia dziecka w tzw. blastocyście nie ma rozróżnienia na człowieka i łożysko. Dopiero po implantacji zarodka w endometrium macicy komórki zaczynają różnicować się na poszczególne organy, w tym placentę – organ tymczasowy. Po kilku tygodniach ciąży łożysko jest całkowicie ukształtowane i wyodrębnione, pozostaje połączone z dzieckiem sznurem pępowinowym, przez który transferowana jest krew. Część struktury energetycznej i spory zasób krwi dziecka (nawet 1/3) znajduje się stale w łożysku. Placenta pełni dla dziecka w okresie prenatalnym funkcje organów układu trawiennego, wydalniczego i oddechowego. Ponadto produkuje hormony umożliwiające adaptację ciała kobiety do ciąży, porodu i późniejszego karmienia piersią. Łożysko jest dla dziecka również zakotwiczeniem, uziemieniem i pełni funkcję pośrednika ze światem zewnętrznym.

W czasie porodu rodzi się jednostka – dziecko wraz z łożyskiem. Adaptacja dziecka do życia poza łonem matki jest dla niego zadaniem fizycznym i psychicznym, a procesy obejmują również sferę energetyczną. Krew znajdująca się w łożysku stanowi rezerwuar, który jest niezbędny do ukrwienia uaktywnianych pierwszy raz po narodzinach organów (układ oddechowy, trawienny i wydalniczy). Natomiast siła życiowa placenty uzupełnia pole energetyczne dziecka. Narodziny są zakończeniem okresu prenatalnego i szczególnej symbiotycznej relacji matki z dzieckiem.

[Moment implantacji zarodka] to bardzo istotna faza. Łono matki akceptuje dziecko, a ono podejmuje zobowiązanie rozwoju. Jest to bardzo intymne i osobiste. Rozdzielenie, które następuje podczas porodu 9 miesięcy później, jest związane z tym momentem. Jest to zobowiązanie i jednocześnie uwolnienie; może mieć ono najgłębsze implikacje w związku matki i dziecka.
Shivam Rachana

Narodziny lotosu, jak dobra położna, umożliwiają matce i dziecku odosobnienie przez kilka dni po porodzie, zapewniając odpoczynek i ograniczając liczbę gości.
Dr Sarah Buckley

Poród lotosowy uwzględnia całościowe (fizyczne, emocjonalne i duchowe) potrzeby człowieka (matki, dziecka i całej rodziny). Jest częścią kontinuum rozwoju i odkrywania możliwości organizmu ludzkiego, i jest wynikiem zaufania do porządku i rytmów natury. Lotosowe narodziny umożliwiają całkowitą nieingerencję. „Doświadczenie nic nie robienia, po prostu bycia”. Rodzina może odnaleźć się w nowej sytuacji i pobyć razem w wyjątkowy sposób, gdyż taki poród zwalnia bieg wydarzeń, a obecne osoby są bardziej uważne i zaangażowane. Te kilka dni staje się czasem celebracji, intymności i integracji. Od momentu poczęcia dziecko stanowi jedność z placentą i przez okres niemalże 9 miesięcy jego życie jest uwarunkowane przez jej istnienie. Dziecko ma prawo płynnie i spokojnie tę ważną relację zakończyć, jednocześnie wchodząc w rytm odżywiania mlekiem matki. W porodzie lotosowym priorytetem jest szacunek dla dziecka oraz jego związku z placentą. Dziecko samo decyduje o momencie odłączenia od pępowiny, co wzmacnia jego siłę woli i poczucie mocy sprawczej. Pole energetyczne dziecka, w okresie prenatalnym, obejmuje również placentę. Tak jak krew pępowinowa powinna przepłynąć i uzupełnić zasoby krwi w organach, tak energia życiowa placenty uzupełnia ciało subtelne dziecka, tym samym wzmacniając jego cały organizm i psychikę. Aura dziecka staje się pełna i jest odbiciem mocnego układu immunologicznego. Separacja dziecka od organizmu matki przebiega łagodnie, w naturalnym rytmie. Spokojne narodziny i łagodna adaptacja oznacza redukcję stresu. Małe „lotoski” chętnie podejmują wyzwania rozwojowe i nie tracą orientacji w swoich dążeniach.

Przy narodzinach lotosu dziecko może wchłonąć głębokie poczucie więzi z posiadanym ciałem fizycznym – może doświadczyć pełnego wcielenia. Staje się to potem wiedzą, na której oparte jest jego poczucie istnienia. Ta głęboka wiedza daje mu poczucie bezpieczeństwa, potwierdzenie bycia tym, kim jest. Kiedy mamy mocną więź ze sobą jako istotą fizyczną, stajemy się wtedy wolni, możemy sobie uświadomić to, co jest jeszcze dalej – wyższe poziomy istnienia. Możemy lepiej doświadczać siebie jako istot światła i energii poza gęstą materią swoich ciał fizycznych.
Deva Daricha

Poród lotosowy jest naturalną kontynuacją określonej świadomości i stylu życia. Wynika z potrzeby powrotu do naturalnych rytmów, zaufania do życia i poczucia odpowiedzialności za jakość życia na całej planecie. Lotosowe rodziny często rozwijają empatyczne metody wychowawcze bez przemocy i we wzajemnej komunikacji. Dbają o zdrowy styl życia i ekologię. Dodatkowo porody lotosowe najczęściej odbywają się w domu. Dzieci lotosowe są inne, lecz na ich osobowość może mieć wpływ również specyficzne środowisko, w którym dorastają. Jednakże łagodne, naturalne narodziny są niewątpliwie dobrym startem – fundamentem.

Pomocne wskazówki i zasady bezpieczeństwa na czas Porodu lotosowego

Po narodzinach dziecka poczekaj, aż urodzi się łożysko. Karmienie noworodka piersią pobudza wydzielanie oksytocyny, która wywołuje skurcze macicy, co może ułatwić odklejenie się łożyska. Umieść łożysko w misce ustawionej blisko dziecka, gdzie może ono leżeć w misce nawet dobę po porodzie.

Ważne jest, aby trzymać łożysko na tej samej wysokości lub powyżej dziecka, dopóki pępowina nie przestanie pulsować, pompując krew z łożyska do organów dziecka.

W wolnej chwili umyj delikatnie łożysko ciepłą wodą, usuń skrzepy krwi i osusz lekko, na przykład pieluchą tetrową. Przyczepione do łożyska pozostałości worków płodowych rozwiń i również dokładnie umyj i osusz. Następnie umieść je na sitku wyłożonym pieluchą tetrową, aby mogło swobodnie obciekać. Łożysko może leżeć na sitku do momentu, gdy przestanie wyciekać z niego płyn (około 1-2 doby po porodzie). Łożysko i pozostałości worków płodowych można natrzeć solą, co przyspieszy obsychanie łożyska.

Po ułożeniu na sitku przykryj łożysko pieluchą tetrową lub inną naturalną tkaniną. Okrycie należy zmieniać co najmniej raz na dobę lub gdy mocno nasiąknie cieczą. Kiedy łożysko obcieknie po umyciu (około doby) należy je umieścić w głębokim talerzu lub misce wypełnionej 1-2 centymetrową warstwą naturalnej, niejodowanej, nieważonej soli. Jeśli sól pod łożyskiem mocno nasiąknie, należy zmienić sól na nową. Jeśli na wierzchu łożyska zbierze się płyn, można wytrzeć go naturalną szmatką i dosypać świeżej soli.

W całym okresie narodzin lotosowych należy bardzo ostrożnie podnosić dziecko do karmienia i przytulania. Dziecko ubieraj luźno, najlepiej w ubranka zapinane na guziczki z przodu. Niektóre dzieci wykazują niepokój lub zainteresowanie przy zabiegach przy łożysku, lub pępowinie. Warto maleństwu opowiadać co robimy. Jeśli zajdzie potrzeba zmiany pozycji dziecka, można namoczyć przez kilka minut pępowinę w jednym miejscu, aż zmięknie i zmienić jej kształt. Potem pępowina sama wyschnie. Można też na stałe obwinąć kawałek pępowiny kawałkiem mokrej tetry, dzięki czemu pozostanie ona w tym miejscu elastyczna, co ułatwi pielęgnację dziecka. Z obserwacji rodziców wynika, że w czasie kiedy dzieci są połączone z łożyskiem, są spokojniejsze, a po odłączeniu stają się bardziej zainteresowane światem.

Poród lotosowy w Polsce

Do Polski praktyka porodu lotosowego dotarła w 2003 r. wraz z tłumaczeniem książki „Lotosowy poród. Narodziny w nowym świetle” Australijki Shivam Rachana.

Publikacja ta jest bogatym kompendium wiedzy z dziedziny świadomych narodzin z licznymi odnośnikami do konkretnych badań naukowców – psychologów oraz pasjonatów. Treść książki osadza problematykę okołoporodową w kontekście historycznym, kulturowym, psychologicznym i duchowym. Nawołuje do szacunku, uważności i celebracji dla nowego życia, co stanowi niewątpliwie podstawowe wartości w kształtowaniu naszej wspólnej globalnej przyszłości. Istotnym, wzbogacającym elementem są opowieści porodowe rodziców. Jest to publikacja warta uwagi również tych, którzy pępowinę wolą przeciąć.

Jeśli chodzi o narodziny, istnieją dwie komplementarne drogi powrotu do korzeni. Jedną jest badanie starodawnej wiedzy kobiet, która jest wciąż żywa pomimo tysięcy lat kultury. Shivam Rachana i jej przyjaciele z Międzynarodowego Instytutu Duchowego Położnictwa zaszli daleko właśnie tą drogą. Drugą zaś – wykorzystanie podejścia współczesnych fizjologów w celu identyfikacji, co jest naprawdę uniwersalne, i ponowne odkrycie potrzeb rodzących kobiet. (…) Luka pomiędzy intuicyjną wiedzą, którą wciąż posiadają niektóre kobiety, a tym, czego się uczymy z nauk biologicznych, staje się coraz mniejsza. Są powody do optymizmu.
Michel Odent

Jeśli chodzi o kwestie prawne, biegli z Zakładu Medycyny Sądowej w Białymstoku orzekli, że poród lotosowy w porównaniu z tradycyjnymi sposobami prowadzenia porodów nie jest zagrożeniem dla zdrowia lub życia dziecka. Orzeczenie wystosowano na wniosek Prokuratury Rejonowej z Hrubieszowa. Śledztwo wszczęto na podstawie art. 160 § 2 kodeksu karnego (narażenia noworodka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu) przeciwko rodzicom, którzy odmówili odpępnienia synka po porodzie w szpitalu w Hrubieszowie. Rodzice przed porodem podejmowali próby rozmowy z personelem o swoich poglądach i planach. Pomimo tego, wystosowany został nakaz sadowy i w obecności policji zostali zmuszeni do odpępnienia dziecka. Nie zmienia to jednak faktu, iż znane są w Polsce przypadki opuszczenia szpitala przez dziecka bez przecięcia pępowiny, gdyż decyzja o tym zabiegu należy do rodziców noworodka i w niektórych placówkach jest to bezwzględnie respektowane.

*Holistyczne podejście do zdrowia w kontekście ciąży i porodu:

Medycyna holistyczna zakłada, że leczy się człowieka, a nie jego choroby. Każdy człowiek ma indywidualne uwarunkowania genetyczne, biochemiczne, osobowościowe i te, wynikające ze stylu życia.

Ciąża i poród są naturalnymi procesami organizmu, przynależącymi do sfery zdrowia. Ciąża jest czasem intensywnego rozwoju osobistego kobiety, kształtowania się jej jako przyszłej matki i dojrzewania do macierzyństwa. W rozumieniu holistycznym na przebieg porodu ma wpływ kondycja i przygotowanie fizyczne oraz emocjonalne rodzącej, warunki w czasie porodu, a także uwarunkowania genetyczne, rodzinne i kulturowe. Duchowość i seksualność to również ważne komponenty porodu. Zaufanie do ciała, instynktu i intuicji są ważnym elementem naturalnego przebiegu procesu rodzenia. To rodząca kobieta powinna decydować o własnym porodzie w zgodzie z własną wiedzą i wrażliwością. Rodzi we własnym rytmie, wspierając naturalne funkcje ciała. Poród to ważne, inicjacyjne doświadczenie dla kobiety i jej rodzącego się dziecka oraz całej rodziny. Wszystko, czego doświadcza dziecko podczas porodu, ma wpływ na jego późniejsze postrzeganie świata i kondycję psychiczną (odcisk limbiczny). Jakość opieki oraz wsparcia w okresie okołoporodowym mają wpływ na przebieg i późniejszą kondycję psychiczną rodzącej, co z kolei ma wpływ na jej relację z dzieckiem, budowanie więzi między nimi, naturalne karmienie oraz stan psychiczny dziecka.

Poród jest wydarzeniem o wielkiej wadze w każdej kulturze. Każdy naród ma swoje rytuały płodności, mity narodzin i sztukę, oraz osoby, które pomagając przy porodach, wypełniają swoje obowiązki wobec społeczeństwa. Ponieważ poród jest niezbędny do zapewnienia przetrwania danego społeczeństwa, praktyki porodowe odzwierciedlają najgłębsze wartości danej kultury.
Louis E. Mehl

Enregistrer

Enregistrer